In de samenwerking tussen sociaal werk en de ggz is er heel veel te winnen. Maar dit gaat niet vanzelf: nog niet overal kennen we elkaar goed en zorg en welzijn – hoewel vaak in één adem genoemd – spreken niet altijd dezelfde taal. Zo blijkt uit gesprekken met collega’s uit de zorg nogal eens
Elk half jaar brengt de landelijke Stuurgroep Toegankelijkheid en wachttijden ggz de resultaten van de ‘Regiomonitor toegankelijkheid en wachttijden’ uit. De monitor laat de wachttijdcijfers zien per regio (openbare databron Nederlandse Zorgautoriteit, gegevens t/m juni 2022) en de voortgang op de samenwerkings- ‘mechanismen’ die bijdragen aan de toegankelijkheid van de ggz. In de periode april/mei
‘De cliënt moet er beter van worden’ dat is de opdracht die Debbie van Kuijk, programmamanager bij Yulius en Voorzitter van de Regionale Taskforce Waardenland, heeft gekregen bij haar start in deze functie. En dat kan van alles zijn. Van interventies die ervoor zorgen dat wachtenden worden begeleid tot initiatieven die bijdragen aan het verkorten
Vrijwel overal in het land zien we dat transfermechanismes zijn ingericht. In de praktijk zien we verschillende varianten ontstaan. De transfermechanismes variëren van (meer cijfermatig ingerichte) tafels waar ggz-partijen onderling de capaciteit afstemmen tot inhoudelijke tafels waar (geanonimiseerde) casuïstiek wordt besproken met inhoudsdeskundigen vanuit diverse partijen. Overlegtafel goede praktijk Een voorbeeld van een inhoudelijke tafel
Er zijn in het land talloze voorbeelden van sociaal werk, zorgorganisaties, woningcorporaties en andere partijen die de handen ineen hebben geslagen. Die samen met bewonersinitiatieven zijn gestart die bijdragen aan een sterke sociale basis, die (groepen) mensen in beweging brengen en samenredzaamheid stimuleren. Helemaal in de geest van de beweging waarop het kabinet inzet met
In alle regio’s zijn veel mensen vanuit verschillende disciplines bezig met het helpen terugdringen van de wachttijden in de ggz. Organiseren van samenwerkingsverbanden met sociaal werk, huisartsen en ggz, proberen mensen op een andere plek, of met een andere vorm sneller hulp te bieden (transfereren) en het ontplooien van nieuwe initiatieven die het wachten verzachten.
In 2011 was er op NPO 1 een serie genaamd ‘Hoe heurt het eigenlijk?’. Presentator Jort Kelder ging opzoek naar wat goede manieren en etiquette nu eigenlijk zijn. Etiquette gaan niet alleen over de vorm maar vooral over gedrag. In de ggz gaan mensen ook met elkaar om, maar wat zijn dan de etiquette en
Een van de activiteiten in de Ontwikkelagenda van de Stuurgroep Toegankelijkheid en wachttijden ggz is de deelname van huisartsen aan de Regionale Taskforces en Samenwerking door middel van overlegtafels. In dit kader zijn onlangs twee webinars over de werking van de Regionale Doorzettingsmacht (RDM) georganiseerd voor InEen waaraan huisartsen participeerden.De vragen die zijn gesteld tijdens
Vandaag heeft Minister voor Langdurige Zorg en Sport, Conny Helder, een brief aan de Tweede Kamer gepubliceerd. In de brief gaat zij in op het verzoek van de Tweede Kamer naar de bevindingen uit het eerder genoemde Trimbos-onderzoek. Ook gaat zij in op de manier waarop invulling wordt gegeven aan de veranderopgave die in het
Regionale partijen zijn meer gaan samenwerken bij de aanpak van de wachttijden in de geestelijke gezondheidszorg (ggz). Ondanks de inzet is er geen zichtbaar effect in de regio’s te zien, de wachttijden dalen niet. Dat heeft meerdere oorzaken, zowel op regionaal als op landelijk niveau. Zo is de vraag naar de ggz gegroeid. De arbeidsmarktproblematiek
