In de samenwerking tussen sociaal werk en de ggz is er heel veel te winnen. Maar dit gaat niet vanzelf: nog niet overal kennen we elkaar goed en zorg en welzijn – hoewel vaak in één adem genoemd – spreken niet altijd dezelfde taal. Zo blijkt uit gesprekken met collega’s uit de zorg nogal eens
Nederland worstelt met lange wachtlijsten voor de complexe geestelijke gezondheidszorg (ggz). In Zuid-Limburg is het probleem zelfs nog een maatje groter. Dat er ‘iets’ moet veranderen, is overduidelijk. Sonny Burm, manager zorg en bedrijfsvoering ggz bij Zuyderland en voorzitter van de Regionale Taskforce Wachtlijsten: “De huidige situatie is simpelweg niet acceptabel. Met de Taskforce proberen
Elk half jaar brengt de landelijke Stuurgroep Toegankelijkheid en wachttijden ggz de resultaten van de ‘Regiomonitor toegankelijkheid en wachttijden’ uit. De monitor laat de wachttijdcijfers zien per regio (openbare databron Nederlandse Zorgautoriteit, gegevens t/m juni 2022) en de voortgang op de samenwerkings- ‘mechanismen’ die bijdragen aan de toegankelijkheid van de ggz. In de periode april/mei
‘De cliënt moet er beter van worden’ dat is de opdracht die Debbie van Kuijk, programmamanager bij Yulius en Voorzitter van de Regionale Taskforce Waardenland, heeft gekregen bij haar start in deze functie. En dat kan van alles zijn. Van interventies die ervoor zorgen dat wachtenden worden begeleid tot initiatieven die bijdragen aan het verkorten
Vrijwel overal in het land zien we dat transfermechanismes zijn ingericht. In de praktijk zien we verschillende varianten ontstaan. De transfermechanismes variëren van (meer cijfermatig ingerichte) tafels waar ggz-partijen onderling de capaciteit afstemmen tot inhoudelijke tafels waar (geanonimiseerde) casuïstiek wordt besproken met inhoudsdeskundigen vanuit diverse partijen. Overlegtafel goede praktijk Een voorbeeld van een inhoudelijke tafel
Huisartsen zien elke dag patiënten met vragen over hun fysieke of mentale gezondheid. Ongeveer 20% van die patiënten komt met een psychische klacht binnenlopen. Huisartsen en hun POH-GGZ vangen veel mensen op in de huisartspraktijk. Maar ook de huisartsenzorg staat onder druk door de toenemende zorgvraag. Maar wat als er nu meer tijd zou zijn
Er zijn in het land talloze voorbeelden van sociaal werk, zorgorganisaties, woningcorporaties en andere partijen die de handen ineen hebben geslagen. Die samen met bewonersinitiatieven zijn gestart die bijdragen aan een sterke sociale basis, die (groepen) mensen in beweging brengen en samenredzaamheid stimuleren. Helemaal in de geest van de beweging waarop het kabinet inzet met
In alle regio’s zijn veel mensen vanuit verschillende disciplines bezig met het helpen terugdringen van de wachttijden in de ggz. Organiseren van samenwerkingsverbanden met sociaal werk, huisartsen en ggz, proberen mensen op een andere plek, of met een andere vorm sneller hulp te bieden (transfereren) en het ontplooien van nieuwe initiatieven die het wachten verzachten.
In 2011 was er op NPO 1 een serie genaamd ‘Hoe heurt het eigenlijk?’. Presentator Jort Kelder ging opzoek naar wat goede manieren en etiquette nu eigenlijk zijn. Etiquette gaan niet alleen over de vorm maar vooral over gedrag. In de ggz gaan mensen ook met elkaar om, maar wat zijn dan de etiquette en
Voor een beschouwend artikel in het vakblad ‘De Psychiater’ is voorzitter van de Stuurgroep Toegankelijkheid en wachttijden ggz, Marloes van Es, geïnterviewd over de status van de Regionale Taskforces, de rol van de Stuurgroep in de wachttijdenproblematiek en de regiomonitor. We delen graag haar bijdrage aan het artikel. Regionale samenwerking Marloes van Es is positief
